|
گاه نوشته های (رها) محمد دلیریان 
|
گوشه ای در این زمین باز می نالد دل بی چاره ای فقر گویا باعث عفت دریست طفل معصومی اسیر گشنگیست مادری در جست و جوی چاره است دست می یازد بر هر ناکسی تا که دامانش نگردد آشنا با قرار بی قرار این گناه کس نمی بیند ولی کس نمی بیند ولی می خراشد قلب خود را خویش را تا نگردد مبتلا لیک طفلش گشنه است لیک طفلش گشنه است باز این اشک خداست لکه ای در دامنش گویی نشست طفل آرامی گرفت دامن نا مردمان بین رنگیست (هردمی در گوشه ای از زور فقر ) پیکری آلوده می گردد به زهر
12/11/89 ساعت 12 رها
[ پنج شنبه 92/2/5 ] [ 9:0 صبح ] [ م.د(رها) ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |
