|
گاه نوشته های (رها) محمد دلیریان 
|
مرا شبها به دل صد راز بودست حدیث عشقی از اغاز بودست
مرا کنج قفس عمریست بی جان هوای اوج تا پرواز بودست
شکستم میلهای این قفس را نفس را...با قفس همراز بودست
شب تاریست این اوج پریدن قفس مهتاج این اواز بودست
کسی دل بست و کس بنیان دل کند عجب این عشق تلخ و ناز بودست
تو عاشق شو وفایت پیر ای عشق قفس عمریست بر من باز بودست
رها پرواز کن تا اوج... هرگز دلم با میلها دمساز بودست رها
سروده شد در6/8/89ساعت 9:25 [ سه شنبه 92/1/20 ] [ 9:0 صبح ] [ م.د(رها) ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |
