خلوتی داشتم وعمرگرانی که گذشت 

 کس ندانست
چه شدعشق به پای که گذشت 

خبرازاتش دل سوختنم یارنداشت 

که خدا داند ودل برسراین دل چه گذشت 

بلبلی خون دل خویش به تا راج کشید 

همه عمر به سودای غم  غنچه گذشت 

 سوختم ازغمو تدبیر نکردی در کار

مست شو ازمی ناب سر میخانه دوست

 که صفا نیست
دلی را که ازاین  برکه گذشت

خلوتم ره به خیال نظرت راهزن است

 تو چه دانی
به دل خسته دراین ره چه گذشت

 میزند خاطر عشاق به سرتاسر جان

که رها نیزچو عشاق از سو بگذشت

سرودشد  در  1389/3/7

رها