چون 
مقیم  سر کوی  تو بیگانه 
شدم    

     عاقبت دست خوش رهزن بیگانه
شدم 

شب به تاراج همه هستی من را بردند  

       که 
چرا  ساکن  دیر  سر
میخانه شدم 

مجلس عیش توامشب همه رادربربود   

       ازچه راندی دل مل دور زمیخانه شدم 

بر سر کوی تو چون غمزدگان حیرانم  

         وز جفای 
تو و دل خسته وویرانه شدم 

یاد بادآنکه نظر کردی و دل را بردی     

       مست چشمت شدم ومست کمانخانه شدم 

روزگاریست که درخاطر من می گذرد   

       آن 
هوایی  که  هوای 
سر جانانه  شدم 

تلخی 
عشق  رها  حیله  رندانه  نبود  

       
لا جرم   ساکن   ویرانه 
رندانه   شدم

سرودشد در 1389/3/9      تقدیم به دوستان   گلم

رها