|
گاه نوشته های (رها) محمد دلیریان 
|
کلاه خیس بارانم برایت اشک می ریزد و تو بی روح در خوابی تمام حرف هایم بوی نان دارد نگاهت با من است اما نمی بینی مرا گویی تو نان می خواهی و من خالق شعرم ولی شعرم برایت نان نخواهد شد همه خوابند تو هم خوابی و روحت در پی نان است دریغا داس ها چندیست بی کارند و از این خاک ظلم آلود دگر گندم نمی روید
اخرین روزهای پاییزی کلاس استاد رمضانی رها [ شنبه 89/10/4 ] [ 4:42 عصر ] [ م.د(رها) ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |
