عمريست تا من در طلب هر روز گامي مي‌زنم دست شفاعت هر زمان در نيک نامي مي‌زنم
بي ماه مهرافروز خود تا بگذرانم روز خود دامي به راهي مي‌نهم مرغي به دامي مي‌زنم اورنگ کو گلچهر کو نقش وفا و مهر کو حالي من اندر عاشقي داو تمامي مي‌زنم تا بو که يابم آگهي از سايه سرو سهي گلبانگ عشق از هر طرف بر خوش خرامي مي‌زنم
هر چند کان آرام دل دانم نبخشد کام دل نقش خيالي مي‌کشم فال دوامي مي‌زنم دانم سر آرد غصه را رنگين برآرد قصه را اين آه خون افشان که من هر صبح و شامي مي‌زنم با آن که از وي غايبم و از مي چو حافظ تايبم در مجلس روحانيان گه گاه جامي مي‌زنم
