کاش قطره آبی بودم،کاش پروانهء کوچک وقشنگی بودم،آزاد،شادوازبدیهادور برای خودم

آزادانه روی هر گلبرگی می نشستم هرکجا دوست داشتم میرفتم،زیباترین گل هارا

به خانهء خود می بردم

اگر روزی سقفش ویران میشد گلبرگ تازه ای پیدا میکردم،هیچ وقت از زندگی ناامید

نمی شدم،اگر چه آن گل بوی خانهء خودم رانمیداد.

برآسمان آبی بزرگ پر می گشودم،فرشتهء سرزمین رویاها به منمی گفت:آهای چی

دوست داری؟هرچی دوستداری به تومیدم.

میرفتمومیرفتم به شهر رویای که همه آرزویش رادارند. می شدم ملکه

ملکهء شهر رویا.

گفتم:آهای چی دوست دارید،چه کم دارید،بگوییدتا بهتان بدهم.

شاپرک های اونشهر می گفتند:ما قلب شکسته داریم،ما قلبی می خواهیم سپید،صاف

مثل گل های یاس سفید تو باغچه ها،مثل آنها خوشبو و قشنگ وآبی مثل دریا پاک...

گفتم:چرا قلبتون شکسته؟ نبینم قلب شکسته ای را؟

گفتند:قلب ما از دروغ شکسته

تورابه خدا

به زیبای دنیا

قسمت می دهیم ملکهء شهر رویا

آرزویمارا بر اورده می کنی؟

دروغ را پاک می کنی؟

قلبمون را آبی می کنی؟

تا پاک باشه،نمی گیم قرمز بده

آبی پاک مثل دریا که هیچ بدی نداره....